dodecanese.eu Η νήσος Σύρνα Δωδεκανήσων βρίσκεται 16 ν.μ. νοτιοανατολικά της Αστυπάλαιας. Έχει ακτογραμμή 19 χλμ., και εμβαδόν 7,9 τ.χλμ. και υψόμετρο 322μ.
Αποτελεί το κεντρικό νησί στο πολύνησο της Σύρνας με παρακείμενες νησίδες τα Αρεθούσα, Κατσίκα, Κατσικούλα, Ναυάγιο ή Κατσώνης, Μικρό Αδελφό ή Πάνθηρα, Μεγάλο Αδελφό ή Αετό, Τριανήσια (Στεφανία, Μεσονήσι και Πλακίδα) και αρκετά Ανώνυμα (περίπου 20).
Η Σύρνα μαζί με τις γύρω νησίδες ανήκει στο δίκτυο Natura 2000 καθώς και στις Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά της Ελλάδας. Η βλάστηση των νησιών περιλαμβάνει αλόφυτα, φρύγανα και πιο σπάνια θαμνοκυπάρισσα.
Έχει έναν ακατοίκητο ομώνυμο οικισμό στην δυτική ακτή της. Υπάρχουν δύο ξωκλήσια αφιερωμένα στον Άγιο Ιωάννη και στον Άγιο Γεώργιο. Σε έγγραφο με ημερομηνία 15/3/1928 των Καραμπινιέρων της Ιταλικής Διοίκησης του Αιγαίου αναφέρεται στην ελληνική οικογένεια με «12 μέλη που κατοικεί στη Σύρνα και ασχολείται με την κτηνοτροφία. Κατοικούνταν έως την δεκαετία του 1980 (Απογραφές 1951:8 κάτοικοι, 1961:19, 1971:7, 1981:4, 1991:0.
Οι ανασκαφές έδειξαν ότι στην αρχαιότητα η Σύρνα έσφυζε από ζωή, πιθανόν και λόγω της διέλευσης πλοίων από και προς τις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα. Τα ερείπια οχυρωματικού περίβολου, αρχαίου φρουρίου, μαρτυρούν την ύπαρξη οικισμού στον λόφο στο κέντρο του νησιού. Η ανακάλυψη πλήθους θραυσμάτων και αντικειμένων από οψιδιανό όπως και άλλων ευρημάτων μαρτυρούν την ανθρώπινη παρουσία ανά τους αιώνες από την εποχή του χαλκού έως και την ύστερη αρχαιότητα. Από τα δύο ναυάγια ανοιχτά της Σύρνας ανασύρθηκαν νομίσματα ρωμαϊκής περιόδου (τέλη του 3ου αι. μ.Χ.), επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού.
Στη Σύρνα υπάρχει και το διάσημο ναυάγιο ενός πλοίου που βυθίστηκε στον κόλπο της νησίδας, στις 9 Δεκεμβρίου του 1946, μεταφέροντας μυστικά Εβραίους εποίκους στην Παλαιστίνη για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.
Έχει κηρυχθεί ως αρχαιολογικός χώρος η θαλάσσια περιοχή γύρω από τη νήσο Σύρνα, νομού Δωδεκανήσου, και σε ζώνη ακτίνας 500 μέτρων για λόγους προστασίας των εντοπισμένων στην εν λόγω περιοχή εναλίων αρχαιοτήτων.
Πλέον στο άγονο αυτό νησί φιλοξενούνται (δεν μένουν μόνιμα) μόνο κτηνοτρόφοι με τα ζώα τους.
Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Αστυπάλαιας, Π.Ε. Καλύμνου, Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, πρώην Νομαρχία Δωδεκανήσου.